Sabah yazarı Engin Ardıç, “Atatürk toplumsal demokrat değildi Yirmili ve otuzlu yıllarda toplumsal demokrasi zati Almanya’da ezilmiş, Fransa’da gözden düşmüş, İspanya’da pek yakında vefatına kapışmak üzere olan sağın da solun da ciddiye almadığı, öteki ülkelerde de esamisi okunmayan bir görüştü. Rusya’ya bakarsanız, düşmandı hatta.” fikrini lisana getirdi.
Ardıç yazısında, “Andrew Mango da onun için “sosyal reformcu değildi” diyor… Değildi. Bir “uygarlık değişimi” programının başkanıydı. Birçok ahmak da Atatürk devrimlerinin “cumhuriyetin kuruluş ilkeleri” olduğunu sanıyor. Değildir. Cumhuriyetin kuruluş unsurları, fabrika ayarları “tam bağımsızlık”… Atatürk ihtilalleri ismini verdiğimiz atılımlar cumhuriyete “sonradan” giydirilmiştir. Bu da rakiplerini yok eden tek bir partinin diktası altında, zorla olmuştur. Öteki türlü de olamazdı. 1923 yılında ne şapka gündemdeydi, ne alfabe, ne takvim, ne soyadı, hatta ne de Uygar Hukuk. Atatürk’e toplumsal demokratlık biçenler şuna karşılık versinler: Tek parti idaresinde grev yasak, sendika yasak, dernek yasak, parti yasak, örgüt yasak, gazete yasak, mecmua yasak, çalışanın hiçbir hakkı yok… Bunun ismi toplumsal demokrasi oluyorsa benim de adım Napoleon Bonaparte.” tabirini kullandı.